Ondertussen volledig uitgerust van de Spartaanse inspanning van Eddy en ik, kan ik deze blogpost schrijven. We zijn héél blij dat alles zo goed als mogelijk is kunnen verlopen: een mooie opbrengst, doel bereikt, het in de aandacht brengen van de vzw To Walk Again… Hier een kort verslagje.
Het concept was eenvoudig: door kilometers te verkopen en een uitdagende afstand als doel te stellen geld inzamelen voor een mooie vzw. Als afstand besloot ik al snel dat het een “100-miler” zou worden. Een 100 kilometer was namelijk ‘bekend terrein’, en ik wilde eens onbekende oorden opzoeken, zowel mentaal als fysiek. Dankzij de enthousiaste Limburger Eddy stond ik er niet alleen voor: Eddy zag het namelijk zitten om de volledige afstand mee te lopen.
We vertrokken de zaterdag om 9u30 op het historische marktplein van Damme. Met nog 161km voor de boeg was het laatste wat we mochten doen, denken aan de afstand die nog te lopen was. Rustig keuvelend en op het gemak lopend was het genieten van de uitzonderlijk warme winterdag. We vorderden gestaag en hadden in de loop van de dag eenvoudig onze halve marathon, marathon, dubbele marathon achter de rug.
Al vrij vroeg werd het donker en begonnen we ons mentaal op te maken voor “de langste nacht”. 17 uur in het donker lopen – wat vooral een mentale strijd zou worden. Zelf had ik mijn eerste dipje om en bij de 90 kilometer. We waren al goed gevorderd maar zaten nog niet aan de kaap van de 100km, ik voelde maar weinig energie en hield Eddy op die zelf veel frisser was dan mij. Respect voor Eddy om op dit moment bij mij te blijven en mij door deze moeilijke 20km te helpen. Een lekkere spaghetti en een paar slokken fris bier hielpen mij om er door te komen.
Enkele kilometers later is Eddy aan de beurt om het moeilijk te krijgen. Niet fysiek, maar hij krijgt last van zwellende voeten die pijnlijk worden en blaren vertonen. Zelf heb ik het fysiek dan beter maar krijg ik het moeilijk met de ontzettende vermoeidheid die komt opzetten. Ik zwalp mijzelf verder richting De Schorre, waarbij ik op een bepaald moment zelf al lopend begin te dromen. Het ene moment zag ik Eddy plots fietsen enkele meters voor mij, enkele minuten later bevind ik me tussen de rekken van een Colruyt, om nog wat later het gevoel te hebben in honderden blikken Coca-Cola te liggen. Wat is sporten toch gezond!
De zonsopkomst is echter stilletjes aan op komst, vogels beginnen te fluiten en een nieuw enthousiasme laat ons terug beter lopen zodat we in vrij goede conditie de laatste marathon kunnen aanvatten. Onze support teams hebben het ook lastig maar ze blijven ons zo goed als mogelijk bijstaan en doen dit super goed, zonder hen zouden we al lang opgegeven hebben. Met het daglicht en het naderen van De Schorre en nog meer familie en vrienden die ons komen steunen laten we ons doel niet meer schieten. 27 uur na onze start in Damme bereiken we moe maar héél voldaan de studio van De Warmste Week. Veel tijd om te bekomen hebben we echter niet want we moeten zelf nog een eindspurtje doen om het voorziene radiomoment te halen. Nog wat buiten adem krijgen we al een microfoon in de hand en zijn we al live op de radio bij Linde Merckpoel.
We genieten nog wat van de sfeer ter plaatse, drinken enkele welverdiende pintjes en slapen de volledige autorit huiswaarts. Wat een avontuur, maar wat een succes ook! Onze actie klokt uiteindelijk af op een mooie €2610 voor To Walk Again!
Bedankt aan alle mensen die kilometers kochten, aan onze support teams en supporterende familie en vrienden en aan Eddy om deze uitdaging aan te nemen!
radiofragmentje stubru : de Warmste Week