Quest for the Crest: Week 1 zit er op!
Dag iedereen!!
Week 1 zit er op! En zoals we op voorhand wel verwacht hadden: alle begin is moeizaam. Het was een lastige week met enkele tegenvallers. We konden wel dagelijks min of meer onze vooropgestelde doel van aantal kilometers halen dus we zijn tevreden!
Het werden nog drukke voorbereidingsdagen in Los Angeles. Doordat we onze aansluiting in Manchester misten waren we eerst nog genoodzaakt daar een extra nacht door te brengen. Zo kwamen we een dag later dan voorzien aan in L.A.
Daar hadden we nog 2 dagen tijd om de laatste voorbereidingen te treffen, inkopen te doen, en naar de start te gaan. Op het nieuws zagen we echter al dat er een hevige bosbrand aan het woeden was in de buurt van de start van de PCT en we hoopten dat deze brand geen letterlijk roet in het eten zou gooien. Tot de dag voor we naar de start gingen was het pad nog open, maar na een korte nacht, waarin we door 2 brandweermannen gewekt werden die vroegen of we wilden dat de coyotes ons zouden aanvallen (we sliepen in de open lucht zonder tent), reden we naar de start en merkten we dat er overal politiemannen de weg blokkeerden en dat de start gesloten was!
Via binnenwegen hebben we de start uiteindelijk toch kunnen bereiken. Gelukkig maar!
Daarna begon ons grote avontuur: aan een gemiddelde van 80km per dag lopen tot in Mexico. Voor de eerste week was het vooral de bedoeling om boven de 70km te komen maar niets te forceren. Het werd al meteen duidelijk dat de hitte ondraaglijk was. Tussen 11 en 16u gaat het kwik hier tot 98 fahrenheit (36° C). Je mag dan denken dat ik het toch goed gedaan had in de Marathon des Sables maar daar deed ik ocharme 40km op een dag. Hier is de moeilijkheid dat ik dagelijks 14 uur bezig ben met lopen, en de belasting van de hitte is dus nog zoveel groter!
Gelukkig is er Joren en een koelbox en zo kan ik van punt naar punt de etappes opdelen tussen de frisse cola’s en fanta’s door. Onze ontmoetingen verliepen over het algemeen goed, maar het is toch altijd stressen of dat ene paadje die op de kaart staat aangeduid er wel is, of die baan wel berijdbaar is enzovoort. Vooral naar het einde van de week toe kenden we hier problemen.
We besloten nu ook om satelliettelefoons te huren, want het avontuur is te lang en de hitte te groot om door miscommunicaties risico’s te lopen. Op meerdere punten ging er een groot probleem geweest zijn als Joren niet op de rendez-vous geraakt was.
Maar goed: we zitten op schema, de moraal is goed, en we gaan ervoor! De routine komt erin en dat helpt ons onze kilometers op te drijven. Mijn fysiek voelt goed aan en de kwaaltjes blijven voorlopig uit. Wel heb ik het ’s nachts héél moeilijk om te slapen. Ik verkramp overal (waarschijnlijk van ondanks mijn vele liters die ik drink toch wat dehydratatie) en kan eigenlijk bijna niet slapen van de pijn. De laatste 2 nachten was dit wel al beter dus ik hoop dat dat een fenomeen is die aan de gewenning ligt.
Daarnaast hadden we ook nog een matje die stuk was en een slaapzak die verloren gegaan is. Maar goed, we wisten van in het begin dat er tegenslagen zouden zijn, we zijn hier om positief te blijven en we genieten van de schitterende natuur en de vriendelijke mensen.
Super dat jullie ons avontuur zo volgen en mee supporteren, het doet elke avond deugd om jullie enthousiasme te zien!
Veel groeten
Karel en Joren
Zie hier ook alvast de eerste 2 vlogs (vlog1 en vlog2) die een beeld scheppen hoe het er hier aan toe gaat.
En via live.karelsabbe.com kan je Karel steeds live volgen via zijn gps tracker! De data van de vorige recordhouder zijn ook te zien.