Quest for the Crest: we zijn reeds aan dag 40!

Hoi!

Het is opnieuw een hele poos geleden sinds de laatste blogpost. De afgelopen 40 dagen bestonden uitsluitend uit opstaan, eten, lopen, eten, slapen. Veel tijd schoot er tot nu toe niet over om andere zaken te doen. Momenteel lig ik meer dan 1 dag voor op het vorige record en heb zonet het record gevestigd voor de vlugste PCT voor de sectie van Californie. Dit in 34 dagen, 6u en 15min.

Tot dusver was het een ongelofelijk avontuur met ups & downs.

Karel op de PCT- interview met Skinns

Karel op de PCT

Iedere dag opnieuw is een verassing: Hoe ziet het terrein eruit? Hoeveel mijl dien ik te lopen zonder bevoorrading? Hoeveel hoogtemeters kruipen vandaag in de benen? Zal er genoeg water onderweg zijn? Kan Joren tot bij mij raken om te slapen? Kan ik genoeg lopen om het record voor te zijn?
Dagen op voorhand plannen lukt niet om diverse redenen. Maar 1 van de grootste factoren is de onbereikbaarheid van de trail. Het pad slingert door de meest afgelegen gebieden van Amerika waardoor het soms 100km is tot de eerste winkel of nog verder om een tankstation te vinden. Menig keer diende Joren & het supportteam angstig af te wachten of ze met die lege tank, toch wel van de gravelroad zouden raken en tot het tankstation konden bollen.

IMG-20160730-WA0007_1280

prachtig zicht op Crater Lake

prachtig zicht op Crater Lake

Tot nu toe kwamen er weinig lichamelijke kwalen aan te pas, ook al zit er meer dan 2500km in de benen. Eén keer is het wel nipt geweest en werd ik in de woestijn geveld door een hitteslag of hyperthermie. Dit gebeurde gelukkig op het enige moment in de woestijn waar je een winkeltje passeerde en Joren me kon bereiken. Ik kreeg ijszakken op mij gelegd en veel water. We spreken van een groot geluk en toeval dat dit niet gebeurde midden de woestijn.

Karel geveld door een hitteslag op de PCT

Karel geveld door een hitteslag op de PCT

Maar er zijn ook fantastische ervaringen. Zo had ik een zware tijd in de High Sierra’s, waar de ene bergpas na de andere kwam. Na een uitputtende dag, waarbij ik van ’s ochtends 03 uur tot ’s avonds 23 uur liep, meer dan 80km had afgelegd, zonder support en drie bergpassen had overgestoken, diende ik ’s avonds in een heel afgelegen ranch op de trail te slapen. Deze was op voorhand geboekt. Daar kwam ik toe om elf uur ’s nachts. De bewaker zei dat dit echt geen uur was om toe te komen, dat de bazin was gaan slapen en ik maar beter van hun privédomein kon gaan. Daar stond ik dan, zonder tent, zonder slaapzak, zonder eten. Van pure miserie ben ik al jammerend op de grond gaan zitten. Uiteindelijk was de man toch bereid om de bazin wakker te maken. Die liet mij direct binnen, schotelde mij een heerlijke maaltijd voor en liet mij opwarmen in de plaatselijke hotsprings (= natuurlijke warmwaterbronnen). Eind goed, al goed.

Gedurende het hele pad komen Joren en ik ook vaak ‘Trailangels’ tegen. Dat zijn mensen, die als engelen uit de hemel komen voor menig wandelaar.

  • Vb: midden in de woestijn stond plots een zetel met wat koelboxen en frisse drankjes.
  • Vb: Zo is er een missionaris die met zijn eigen omgebouwde truck, iedere week zich verplaatst en op een oversteek van een baan staat en ‘rootbeerfloats’ serveert aan de wandelaars. Dat is lekkere cookieijscreme overgoten met rootbeer.
  • Vb: Joren en Emma stonden de auto uit te kuisen (uit te mesten) en stopt er iemand die vraagt of ze de PCT doen en of ze misschien een slaapplaats willen voor de nacht en een deugddoende douche.

Iedereen doet dit vrijwillig. Zo creeërt men een zalige atmosfeer op de trail en helpt iedereen elkaar en worden er veel verhalen uitgewisseld.
Iedereen heeft ook een trailname : de mijne is ‘Magisaur ‘ (Magical dinosaur’, een uitvinding van Joren 😉 )

Toen ik halfweg was, kregen we een enorme mentale boost door zeer onverwacht heel veel aanmoedigings-berichten/foto’s/filmpjes te ontvangen. Wanneer je de hele dag aan het lopen bent in de natuur en quasi afgesloten bent van de buitenwereld, besef je soms niet meer dat vele mensen aan het supporteren zijn. In elk geval bedankt!

Een echte boost van de fanclub-Halfway de PCT!

Een echte boost van de fanclub-Halfway de PCT!

 I want to give a huge shout-out to my incredible support team! They're the best support team I could imagine and day after day they plan ahead, think ahead, feed me, do difficult hikes, drive hours and hours, cook, massage and motivate me. All this with a smile on their face despite also having a short of sleep. Emma and Joren: you guys are the best!!! All this is only possible because of you.

I want to give a huge shout-out to my incredible support team! They’re the best support team I could imagine and day after day they plan ahead, think ahead, feed me, do difficult hikes, drive hours and hours, cook, massage and motivate me. All this with a smile on their face despite also having a short of sleep. Emma and Joren: you guys are the best!!! All this is only possible because of you.

All you crazy people giving us the thumbs up for hump day (halfway day) gave us some inspiration for this one. The mood is still a-ok!!!

All you crazy people giving us the thumbs up for hump day (halfway day) gave us some inspiration for this one. The mood is still a-ok!!!

 

 

Ook voor het supportteam is het zwaar. Zo zag een gemiddelde dag er ongeveer uit voor Joren deze week: opstaan om 05u-Karel weg tegen 06u-kamp opbreken-geen ontbijt-naar auto trekken met de rugzak 13 km-3u stappen. Om 9u30 aankomst aan de auto: nog een 4×4 road gedurende 1.5u tot een normale weg. Zoeken om inkopen te doen. Opnieuw het pad opzoeken om Karel te kunnen bevoorraden op een vooraf afgesproken plaats met eten en drank. Daarna kaarten bestuderen, wat internet indien mogelijk. Was doen? Opnieuw naar de volgende afspraak rijden en ‘inhiken’: dit is een (groot) aantal km opnieuw te voet afleggen over onberijdbare wegen met alle kampeergerief in de rugzak. Vaak ook uren onderweg. Kamp opzetten en eten klaarmaken. Tegen dan is het nacht en komt Karel in het donker toe rond 22u-24u. Eten en SLAPEN!

Sleeping pad, picnic table, some good ‪#‎physio‬ and an elite athlete. It is time for a break at the PCT for Karel

Sleeping pad, picnic table, some good ‪#‎physio‬ and an elite athlete. It is time for a break at the PCT for Karel

IMG-20160717-WA0018_1280

kamperen aan het PCT pad

kamperen aan het PCT pad

Joren bij Crater lake

Joren bij Crater lake

Momenteel loop ik  in de staat Oregon, met veel meren en naaldbossen, het is hier overdag tot 38°C en er is een muggenplaag. We zijn genoodzaakt om met muskietennetjes voor ons gezicht te lopen.
Emma is al weer vertrokken na 2 weken maar ondertussen zijn er nog supporters toegekomen, we zijn niet alleen!
Aftellen toch tot dag 50 ongeveer! Dank voor alle support van de fans, ondertussen zijn we al met meer dan 1000!

groeten van Karel, Joren en Emma

prachtig meer op de pCT we veel muggen!

prachtig meer op de PCT – wel veel muggen!

Via ons youtube kanaal kan je de vlogs bekijken die een beeld scheppen hoe het er hier aan toe gaat.
En via live.karelsabbe.com kan je Karel steeds live volgen via zijn gps tracker! De data van de vorige recordhouder zijn ook te zien.
Via strava kan je Karel’s dagelijks prestaties volgen.
Heel wat afgevallen na 40 dagen marathons op de PCT

Heel wat afgevallen na 40 dagen marathons op de PCT

5 antwoorden
  1. Leon Leroy zegt:

    Na het lezen van jullie ervaringen, kunnen we niet anders dan met nog meer respect in bewondering te staan voor jullie prestatie als globaal team. We beseffen nu ook dat niet alleen het lopen zelf natuurlijk, maar ook de inspanningen van het begeleidend team (in de eerste plaats Joren) cruciaal zijn…We zijn zelfs verbaasd dat er nog tijd overblijft voor het schrijven van uw belevenissen en het in beeld brengen ervan…. Dikke Proficiat !!!! En nu maar duimen voor een goed verloop van de rest van het parcours….

    Beantwoorden
  2. Peter Van Rompaey zegt:

    Super super knap nu al. .woow wat een mooi avontuur nu al ..Als type1 diabeteet een droom zouden we nooit kunnen denk ik. Ik volg en ben trots als belg .Verzorg jullie en keep on running with fun in you’re head and shoe’s.Go go geniet van de natuur.

    Beantwoorden
  3. rene zegt:

    ik sta baf van verwondering. en dat al van in het begin. nie mogelijk 2 marathons per dag en dit 50 dagen lang.
    En zouden de koeriers ten tijde van de Inca’s dat ook gekund hebben? Dat is het eerste wat ik mij afvroeg, want met onze manier van verplaatsen al eeuwen lang. Staan we niet stil bij zo’n initiatief en of het wel kan. Ja natuurlijk u doet het toch maar.
    De Aboriginals in Australie waren ook afstand lopers en jammer genoeg is er daarvan weinig bekend, buiten het feit dat er ene was dat ze te paard niet konden in halen.
    Ik denk dat al de atleten in rio aan uw exploten en tap kunnen aan zuigen.
    Proficiat, en zeker Joren niet vergeten die toch als waterdrager en verzorger zeker zijn medaille verdient.

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.